Trudne słowo- autyzm

Korygowanie i wspomaganie dzieci ze spektrum autyzmu.

Jak wygląda funkcjonowanie dziecka z autyzmem w wieku przedszkolnym?

W okresie przedszkolnym dziecko z autyzmem (zarówno 3,4, 5 oraz 6-latki):

 • może nie być zainteresowane innymi dziećmi oraz nawiązywaniem z nimi kontaktów,

izoluje się;

 • może nawiązać kontakt, ale czynić to w sposób nieadekwatny, nie okazując zrozumienia dla

potrzeb i uczuć innych osób; domaga się, aby odpowiadać rutynowo na jego stereotypowe

pytania, nie zachowuje właściwego dystansu do innych, może nawiązywać kontakt w natrętny

 sposób nawet z zupełnie obcymi osobami;

 • występują u niego stereotypie ruchowe, sztywne wzorce zachowań i stereotypowe

zainteresowania;

 • postępuje zgodnie z własnymi potrzebami, nie uwzględniając norm i zasad współżycia;

• domaga się zachowania schematu dnia, źle reaguje na zmiany w otoczeniu lub w działaniach

rutynowych, reaguje oporem przed podejmowaniem nowych aktywności;

 • często prowadzi monologi i zanudza innych swoimi wycinkowymi zainteresowaniami;

 • przejawia trudności dotyczące wzajemności w komunikacji, nie daje innym możliwości

wypowiedzenia się (mówi do kogoś, a nie rozmawia z kimś), nie potrafi podtrzymać

rozmowy i kontaktów społecznych;

 • może nie być zainteresowane zabawami innych dzieci, a jego mało kreatywne, stereotypowe

zabawy nie są z kolei atrakcyjne dla innych dzieci;

 • przejawia brak tzw. zabawy funkcjonalnej — opartej na wyobraźni, naśladowaniu,

pozorowaniu — wiążącej się z używaniem przedmiotów w celu, dla którego zostały

stworzone (na przykład chwytanie i toczenie piłki, budowanie wież i mostów) oraz brak

współdziałania w zabawie.

A. Korygowanie zachowań u dzieci z autyzmem. Dzieci ze spektrum autyzmu, gdy mają nauczyć się czegoś nowego, wykazują skłonności powracania do sztywnych, stereotypowych zachowań. Mają problemy z samodzielnym dokończeniem zadania. Jeśli pozostawi się je, by samodzielnie wykonały zadanie, wkrótce je porzucą. Toteż ich uczenie się musi być wyraźnie uporządkowane. Ważne jest podzielenie zadania na mniejsze etapy, aby były one dla dziecka jasne i by dziecko mogło ukończyć zadanie z minimalną liczbą błędów. Można zastosować serię obrazków, które przedstawiają sekwencję zdarzeń lub zadań do wykonania. W sytuacji, gdy obserwujemy u dziecka niepokój, lęk, rozdrażnienie czy problemy z wykonaniem zadania warto udzielić mu szczegółowych, wskazówek co i w jaki sposób może zrobić. Ważne jest także jasne wyjaśnianie naszych oczekiwań wobec niego, a niekiedy umożliwienie mu odłączenia się od grupy, by mogło uspokoić się i zrelaksować. Dziecko należy nagradzać za każdą dobrze wykonaną część zadania.

źródło:niezwykledzieci.blog.onet.pl

B. Wspomaganie dzieci z autyzmem. Nie ma żadnych gotowych programów nauczania stworzonych specjalnie dla dzieci z autyzmem. Trudno bowiem o dwójkę tak samo funkcjonujących dzieci z autyzmem, ze względu na różnorodną konfigurację objawów i ich nasilenia oraz fakt nieharmonijnego rozwoju. W IPET powinny znaleźć się informacje w zakresie niezbędnych adaptacji treści, metod, form i środków.

Cele edukacyjno – terapeutyczne np.:

 - kształtowanie umiejętności samoobsługowych oraz samodzielności w życiu codziennym;

 - kształtowanie kontaktów społecznych i nauka zachowań społecznie akceptowanych;

 - pomoc dziecku w uwalnianiu się od zachowań niepożądanych (sensoryzmów, zachowań

 agresywnych);

 - nauka umiejętności przebywania w grupie oraz opanowania umiejętności wspólnej zabawy

 i pracy;

 - kształtowanie rozumienia mowy oraz dostępnych sposobów komunikacji alternatywnej;

 - wykształcenie motywacji do komunikowania się;

 - nauka komunikowania się z otoczeniem;

 - kształtowanie umiejętności naśladownictwa ruchowego oraz werbalnego;

 - wzbudzanie zainteresowania otoczeniem;

 - poprawa umiejętności spostrzegania, odbioru i przetwarzania informacji napływających z otoczenia;

 - kształtowanie orientacji w schemacie ciała oraz przestrzeni;

 - usprawnianie motoryczne;

 - kształtowanie umiejętności aktywnego spędzania wolnego czasu;

 - rozwój funkcji poznawczych;

 - zmniejszanie i redukowanie zachowań utrudniających naukę;

 - generalizowanie i utrzymywanie efektów uczenia się;

 - odkrycie i rozwijanie indywidualnych możliwości i uzdolnień;

 - wypracowanie gotowości do nauki szkolnej.

Rodzaje terapii, jakie można zastosować we wspomaganiu dziecka z autyzmem:

 - holding,

 - metoda opcji,

 - integracja sensoryczna,

 - terapia behawioralna,

 - trening umiejętności społecznych,

 - program TEACCH,

 - ruch rozwijający Weroniki Sherborne,

 - metoda więzi,

 - arteterapia,

 - muzykoterapia,

 - EEG-biofeedback.